LEISZMANIOZY
Leiszmaniozy to grupa chorób pasożytniczych przenoszonych za pośrednictwem muszek piaskowych, nazywanych potocznie moskitami. Leiszmanioza występuje w trzech postaciach: skórnej, śluzówkowo-skórnej oraz trzewnej. Charakterystyczną zmianą miejscową dla leiszmaniozy skórnej jest niebolesne owrzodzenie zlokalizowane na odsłoniętych częściach ciała wyglądem przypominające stożek wulkanu. Postać śluzówkowo-skórna cechuje się uszkodzeniem chrząstek nosa, gardła lub krtani co powoduje znaczne trudności w przyjmowaniu posiłków oraz zaburza mowę i oddychanie. Śmiertelnym powikłaniem leiszmaniozy skórno-śluzówkowej jest zachłystowe zapalenie płuc! Do typowych objawów leiszmaniozy trzewnej należy wysoka gorączka z dreszczami z towarzyszącym powiększeniem śledziony, wątroby i węzłów chłonnych (limfadenopatia) oraz uszkodzenie szpiku kostnego i wyniszczenie. Ciężkim powikłaniem choroby są współistniejące nadkażenia bakteryjne (zapalenie płuc, gruźlica) i masywne infekcje grzybicze. Nie leczona lub zbyt późno leczona leiszmanioza trzewna zwykle kończy się zgonem! Rozpoznanie leiszmaniozy polega na stwierdzeniu obecności pasożytów w materiale (szpik kostny, bioptat wątroby, śledziony lub węzłów chłonnych) badanym pod mikroskopem oraz na badaniu krwi na obecność przeciwciał (odczyn serologiczny). W związku z brakiem szczepień ochronnych i leków zapobiegających zakażeniu, jedynym sposobem zapobiegania zachorowaniu na leiszmaniozę jest mechaniczna ochrona przed ukłuciami owadów (moskitiery, środki odstraszające owady czyli repelenty np. Mugga, odzież ochronna). W każdym przypadku podejrzenia leiszmaniozy trzewnej konieczne są specjalistyczne badania lekarskie i laboratoryjne!
